8/9 s’middags naar het ziekenhuis, om 13.30uur moest ik er zijn, hier werd het Franse gips verwijderd. Wat voelde dat heerlijk, ik had de hoop dat ik nu een klein gipsje alleen bij mijn voet kreeg. Maar na bestudering door de chirurg van de foto, was het duidelijk nee dit moest echt met 6 weken gips weer genezen en tot de knie. Dit was weer een streep door mijn plannen om na een week of 5 weer verder te kunnen gaan. Dit gips mag er pas op 10 oktober!! Vanaf en dan na een nieuwe foto kijken hoe het dan is. Dit zou inhouden dat ik op zijn vroegst op 10 oktober weer mee kan gaan trainen om het enkel gewricht met voet weer soepel te krijgen en de spieren weer aan te sterken. Dan ben je dus weer een paar weken verder en zit je op zijn vroegst tweede helft oktober. Om dan verder te gaan waar ik was gebleven is dan niet echt een optie, in verband met de invallende winter in de Pyreneeën en de Spaanse hoogvlakte het weer wordt dan wel erg onstuimig met sneeuwstormen en dergelijke. Daarom is het misschien reëler te kijken naar een periode volgend jaar 2004, maar dat moet ook weer met het werk te regelen zijn, al met al flink balen.
Thuis had ik nog een verslag van een voorganger op de camino liggen, en deze met een begeleidend schrijven terug gestuurd. Hij had later nog eens alleen het Spaanse gedeelte gelopen en had daar ook een verslag van dit ook maar eens opgevraagd. Na een weekje rond de 18de kwam dat op de deurmat vallen, met ook een briefje erbij. Nu bleek dat hij de schilder was die met Fonds naar Spanje ging om daar de Refugio te gaan schilderen, wat leuk om zo de verschillende contacten te leggen.
Verder heb ik veel steun van Marjan en Daniël en Michaël, maar ook van alle mensen rond mij die zo in deze periode meeleven met bezoekjes, bloemen, kaarten telefoontjes, Emailtjes en SMSjes. Ik wil deze tijd goed gebruiken om straks nog beter voorbereid weer op pad te gaan en kan dan hopelijk iedereen via deze website nog meer op de hoogte houden. 25/9 tot zover.
1 comment