21/8 6.00uur Stond ik naast de tent, maakte ik de rugzak weer klaar en kreeg van Marjan een ontbijtje. Vandaag zou ik naar Olloy sur Viroin lopen, zo’n 30km, en daar verder kijken hoe ik zou overnachten. Marjan bracht mij op de route terug en hun een fijne dag gewenst. Zij hebben vandaag op de Lesse gekanoot, het was de eerste dag dat het sinds de droogte weer mocht. Op een gegeven moment net toen ik door het plaatsje Doische was, kwam er een man met een hondje mij achterop lopen. Vanwege mijn sanitaire stop haalde hij mij in, hierna met deze man wat opgelopen. Hij vertelde mij dat hij na zijn pensioen vanuit Antwerpen hierheen was verhuisd vanwege de rust en de grote mooie bossen. Zijn moeder kwam uit Vaals en is na de eerste wereld oorlog met zijn vader, die grenswachter was bij de Vaalserberg, getrouwd. Na een klein half uurtje lopen namen we afscheid en hij wenste mij een goede pelgrimstocht. Daarna passeerde ik het plaatsje Vaucelles, helaas was er geen cafeetje open voor een bakkie.
Net na dit plaatsje passeerde mij een jeep, deze stopte gelijk, de man in de auto vroeg mij of ik op pelgrimstocht was. Het antwoord is ja, via de Grand Randonnée 654, sentier de Saint Jacques de Compostelle. Maar dan liep ik volgens deze meneer hellemaal verkeerd! Hij stapte uit en zou mij wel de juiste weg even wijzen, ik moest via le Mesnil, Oignies, Fumay, Rocroi, Rethel naar Reims en vanaf hier was het ongeveer nog 30km naar Rocroi. Ik liet hem het GR boekje zien en zei dat dit de weg was die ik zou lopen. Nou hij begreep er helemaal niets van want dit was verkeerd. Maar hij zou mij wel bij het volgende dorp Mazée afzetten, dus mijn rugzak in de auto. Bij het volgende dorp zei hij dat hij mij nog wel een stukje verder bracht in de goede richting! We gingen een steile berg omhoog, dan hoefde ik dit niet te lopen zei hij. Maar waar was ik? niet op de kaartjes van mijn boekje! Midden in een groot bos zette hij mij af langs de asfaltweg en zei dat ik “gewoon” rechtdoor moest lopen, waar naar toe? Dit stond niet meer in het GRboekje en meer had ik op dit moment niet. Terug lopen zou ook veel tijd in beslag nemen en doorlopen was wel in de goede richting voor mijn gevoel.
Tja, daar sta je dan op een stille weg midden in het bos door een goed bedoelende en helpende man. Na overweging toch maar door gelopen langs deze D-weg (achteraf de D 998), na ongeveer 2 uur lopen kwam ik aan de rand van het bos. Hier stond een informatiebord met een plattegrond van het bos. Toen bleek dat ik al een heel stuk zuidelijker te zat, dan Olloy sur Viron en kon bij Oignies en Thierache de route (GR 654) weer oppikken. Ik kwam zelfs door een dorpje waar ik een bakkie kon doen en een paar boodschappen voor de lunch. Zo kwam het uiteindelijk toch goed uit. Bij de route heb ik weer even gekeken waar ik percies was en heb mijn doel voor deze dag verder bepaald. Zodoende daarom toen gesteld op Rocroi, het was nog vroeg in de middag. Direct na de lunch begon ik aan de tocht door het grote bos Franche Foret, misschien kwam het door de warmte, in het hele bos niets gezien aan wild of mensen. Het was heel stil in het bos er was zelfs geen wind die de bomen deed ritselen. Na ruim 2.30uur toen ik uit het bos kwam gelukkig even een woordje gewisseld met een stel bouwvakkers die een klein kasteeltje aan het bouwen waren net buiten het bos. Bij Moulin Manteau passeerde ik de Belgisch/France grens, hier stond een officieel GR bordje met daar op Santiago de Compostelle 2650km, ik heb de verkeerde kant opgelopen, want bij Eijsden stond 2300Km!! Hierna toch maar door gelopen, via een leuk bospad en een N-weg naar Rocroi.
Het was een mooie tocht en genoeg voor vandaag, volgens planning, zou ik hier de volgende dag pas zijn. Voor in Rocroi was een Cîte rural, hier aan gebeld en ik kon hier voor een redelijke prijs overnachten. Zeker gezien wat ik er voor kreeg. Een goed bed, een lekkere warme douche, de kleren gewassen, samen met de familie en kennissen gegeten, genoten van zelf gekweekte druiven en gemaakte wijn. Wel werd alles in het Frans gesproken maar hierdoor leerde ik weer veel woorden, met een heerlijk ontbijt. Marjan was helemaal verbaasd dat ik al zover was gekomen, zij zou met de jongens hier pas de volgende dag aankomen. Ze zou nu maar een stukje verder door trekken.
1 comment